 |
Rahman ve Rahim Allah’ın adıyla… 2. O haykırarak sevk edenlere / o göğüs gererek durduranlara, 3. O Zikir okuyanlara, 4. Ki sizin ilahınız hiç kuşkusuz bir ve tektir. 5. Göklerin, yerin ve bu ikisi arasındakilerin Rabbidir O; doğuların da Rabbidir O. 6. Biz o yakın göğü bir süsle, yıldızlarla süsleyip donattık. 7. Ve her türlü inatçı-asi şeytandan koruduk. 8. Onlar ne kadar çırpınsalar da o yüce konseyi dinleyemezler. Ve her taraftan atışa tutulurlar; 9. Kovulurlar. Ve onlar için, yakalarını bırakmayan bir azap vardır. 10. Yüce konseyden bir söz çalıp çarpan olabilirse de onun peşine hemen delici, alevli bir yıldız takılır. 11. Şimdi sor onlara: Yaratış ve yaratılış bakımından onlar mı daha güçlüdür, yoksa bizim yarattığımız şuurlular mı? Gerçek şu ki, biz onları bir cıvık çamurdan yarattık. 12. Ama sen şaşırdın, onlarsa alay ediyorlar. 13. Düşünüp taşınmaya çağırıldıklarında düşünmüyorlar. 14. Bir ayetle yüzyüze geldiklerinde, dudak büküp eğleniyorlar. 15. Şöyle dediler: “Bu apaçık bir büyüden başka şey değildir.” 16. “Öldüğümüz, toprak ve kemik haline geldiğimiz zaman mı? Biz gerçekten diriltilecek miyiz?” 17. “Önceki atalarımız da mı?” 18. De ki: “Evet! Ve, siz de. Aşağılanmış, ezilmiş olarak.” 19. Müthiş bir komut sesidir O. Onlar öylece bakakalacaklar. 20. Şöyle derler: “Vay başımıza! Din günüdür bu.” 21. O yalanlayıp durduğunuz ayrım günüdür bu. 22. Toplayın o zulmedenleri; eşlerini de. O tapınıp durmuş olduklarını da toplayın: 23. Allah’tan başka tapınmış olduklarını. Sürün onları cehennemin yoluna. 24. Durdurun onları, çünkü hepsi sorguya çekilecekler. 25. Neniz var da birbirinize yardım etmiyorsunuz? 26. Edemezler. Bugün hepsi teslim bayrağını çekmiş durumdadır. 27. Birbirlerine dönerek birşeyler sorup duruyorlar. 28. Dediler: “Siz bize sağ taraftan geliyordunuz.” 29. Ötekiler dediler: “Hayır, siz zaten inanmıyordunuz!” 30. “Bizim size karşı bir sultamız yoktu. İşin esası şu ki siz azmış bir topluluktunuz.” 31. “Rabbimizin sözü üzerimize hak oldu. Tadacağımızı elbette tadacağız.” 32. “Sizi saptırıp azdırmıştık. Çünkü biz de sapıp azmış kişilerdik.” 33. Onlar o gün azap içinde ortaklık kurmuşlardır. 34. İşte böyle yaparız biz suçlulara / günahkarlara. 35. Onlar, kendilerine, “Allah’tan başka ilah yoktur” dendiğinde, kibirleniyorlardı. 36. Ve şöyle diyorlardı: “Mecnun bir şair yüzünden ilahlarımızı mı terk edeceğiz?” 37. Hayır, öyle değil. O, hakkı getirmişti. Diğer peygamberleri de tasdik etmişti. 38. Yemin olsun, siz o acıklı azabı mutlaka tadacaksınız. 39. Ve yalnız yapıp ettiklerinizin karşılığıyla cezalandırılacaksınız. 40. Allah’ın ihlasa erdirilmiş temiz kulları başkadır. 41. Onlar için belirlenmiş bir rızık vardır. 42. Çeşit çeşit meyvalar vardır. İkramla karşılanan kişilerdir onlar. 43. Nimetlerle dolu cennetlerdedirler. 44. Karşılıklı koltuklar üzerindedirler. 45. Kaynaktan doldurulmuş kadehler dolandırılır çevrelerinde. 46. Bembeyaz, içenlere lezzet sunan kadehler. 47. Sersemletme / başağrısı yok onda. Sarhoş da olmazlar ondan. 48. Yanlarında, gözlerini onlara dikmiş, iri gözlü dilberler vardır. 49. Korunmuş yumurtalar gibidir onlar. 50. Birbirlerine dönüp birşeyler sorarlar. 51. İçlerinden bir sözcü şöyle der: “Benim yakın bir arkadaşım vardı.” 52. Derdi ki: “Sen gerçekten şunu tasdik edenlerden misin?” 53. “Biz ölüp toprak ve kemik haline geldikten sonra, gerçekten cezalandırılacak mıyız?” 54. Dedi: “Siz de bir araştırır mısınız?” 55. Araştırdı, nihayet onu cehennemin ta ortasında gördü. 56. Dedi: “Vallahi, az kalsın sen beni de buralara düşürecektin.” 57. “Rabbimin nimeti olmasaydı, kesinlikle ben de şurada toplananlar arasına girmiş olacaktım.” 58. “Peki, biz artık ölmeyecek miyiz?” 59. “Sadece ilk ölümümüz; azaba da uğratılmayacağız, öyle mi?” 60. Doğrusu bu, büyük başarının ta kendisidir. 61. Çalışanlar, böylesi için çalışsınlar. 62. Ödül ve ikram olarak, bu mu daha hayırlı yoksa zakkum ağacı mı? 63. O ağaç ki, zalimler için onu bir fitne yaptık. 64. Cehennemin ta dibinden çıkan bir ağaçtır o. 65. Tomurcukları tıpkı şeytanların başlarıdır. 66. Onlar ondan mutlaka yiyecekler ve karınlarını onunla dolduracaklar. 67. Sonra onların, o yedikleri üzerine, kaynar su karıştırılmış bir içecekleri vardır. 68. Sonra onların dönüşleri doğrudan doğruya cehennemedir. 69. Çünkü onlar, babalarını sapıtmış kişiler halinde bulmalarına rağmen, 70. Kendileri de hala onların eserleri ardınca koşturuluyorlar. 71. Andolsun, daha önce ilk nesillerin çoğu da sapmıştı. 72. Andolsun, onların içlerinde uyarıcılar görevlendirmiştik. 73. Bir bak, nasıl oldu uyarılanların sonu! 74. Ancak Allah’ın ihlaslı, temiz kulları kurtuldu. 75. Andolsun, Nuh bize yakarmıştı da ne güzel karşılık vermiştik biz. 76. Ve kurtarmıştık onu da ailesini de o büyük sıkıntıdan. 77. Onun zürriyetini, evet onları kalıcılar yaptık. 78. Sonrakiler içinde, ona işaret eden birşey bıraktık. 79. Selam olsun Nuh’a alemler içinde. 80. İşte böyle ödüllendiririz biz, güzel davrananları. 81. O bizim inanan kullarımızdandı. 82. Sonra ötekileri boğuverdik. 83. Hiç kuşkusuz İbrahim de onların grubundandı. 84. Rabbine, tertemiz / kinsiz bir kalple gelmişti. 85. Babasına ve toplumuna sormuştu: “Siz neye kulluk / ibadet ediyorsunuz?” 86. “Allah’ı bırakıp da birtakım uydurma ilahları mı istiyorsunuz?” 87. “Alemlerin Rabbi hakkında düşünceniz nedir?” 88. Bu arada İbrahim yıldızlara bir göz attı, 89. Şöyle dedi: “Ben hastayım.” 90. Bunun üzerine ondan gerisin geri kaçtılar. 91. O da onların ilahlarının yanına sokulup dedi: “Birşey yemez misiniz?” 92. “Neniz var ki, konuşmuyorsunuz!” 93. İyice yanlarına sokulup sağ eliyle bir darbe indirdi. 94. Bir süre sonra, halkı koşarak İbrahim’e geldi. 95. İbrahim dedi: “Elinizle yonttuğunuz şeylere mi tapıyorsunuz?” 96. “Oysa ki sizi de yaptığınız şeyleri de Allah yaratmıştır.” 97. Dediler: “Şunun için bir bina yapın da bunu ateşin ortasına fırlatın.” 98. Ona tuzak kurmak istediler ama, biz onları sefiller-reziller haline getirdik. 99. İbrahim dedi: “Kuşkunuz olmasın ki ben Rabbime gideceğim, O bana kılavuzluk edecek.” 100. “Rabbim, bana iyilik ve barış sevenlerden birini lütfet.” 101. Bunun üzerine biz İbrahim’e yumuşak huylu bir oğlan müjdeledik. 102. Çocuk onunla birlikte konuşacak yaşa gelince, İbrahim dedi: “Yavrucuğum, uykuda seni kestiğimi görüyorum. Bak bakalım, sen ne görürsün / sen ne dersin?” “Babacığım, dedi, emrolunduğun şeyi yap! İnşallah beni sabredenlerden bulacaksın.” 103. Böylece ikisi de teslim olup İbrahim onu alnı üzerine yatırınca, 104. Biz şöyle seslendik: “Ey İbrahim!” 105. “Sen rüyayı gerçekleştirdin. İşte biz, güzel düşünüp güzel davrananları böyle ödüllendiririz.” 106. “Bu, hiç kuşkusuz apaçık imtihanın ta kendisiydi.” 107. Ve ona fidye olarak büyük bir kurbanlık verdik. 108. Sonra gelenler içinde onu hatırlatan birşey bıraktık. 109. Selam olsun İbrahim’e. 110. Böyle ödüllendiririz biz, güzellik sergileyenleri. 111. O da bizim inanan kullarımızdandı. 112. Biz ona, barışseverlerden bir peygamber olan İshak’ı müjdeledik. 113. Ona da İshak’a da bereketler lütfettik. Onların zürriyetinden iyi düşünüp iyi davranan da var, öz benliğine açıkça zulmeden de var. 114. Yemin olsun, biz Musa ve Harun’a da lütufta bulunduk. 115. Onları ve toplumlarını büyük sıkıntıdan kurtardık. 116. Onlara yardım ettik de galip gelenler kendileri oldular. 117. Onlara, açık-seçik bilgi sunan Kitap’ı verdik. 118. Her ikisini dosdoğru yola kılavuzladık. 119. Sonradan gelenler içinde, her ikisini hatırlatan birşey bıraktık. 120. Selam olsun Musa ve Harun’a. 121. Güzel düşünüp güzel davrananları biz böyle ödüllendiririz. 122. O ikisi de bizim inanan kullarımızdandı. 123. İlyas da elbette ki peygamberlerdendi. 124. O da toplumuna şöyle demişti: “Hala korkup sakınmıyor musunuz?” 125. “Ba’l’e yalvarıp yakarıyor, yaratıcıların en güzelini bırakıyor musunuz?” 126. “Sizin de Rabbiniz, önceki atalarınızın da Rabbi olan Allah’ı terk mi ediyorsunuz?” 127. Sonunda onu yalanladılar. Bu yüzden onlar mutlaka huzura getirileceklerdir. 128. Allah’ın ihlaslı seçkin kulları müstesna. 129. Sonrakiler içinde İlyas’ı hatırlatacak birşey de bıraktık. 130. Selam olsun İlyas’a. 131. Güzel düşünüp güzel davrananları böyle ödüllendiririz biz. 132. Bizim inanan kullarımızdandı o. 133. Hiç kuşkusuz, Lut da peygamberlerdendi. 134. Onu ve ailesini toptan kurtarmıştık biz. 135. Ancak terk edilenler içinde kalan kocakarı hariç. 136. Sonra ötekileri yerle bir ettik. 137. Kuşkusuz ki, siz onların yanından sabahları geçiyorsunuz. 138. Geceleyin de. Hala aklınızı işletmeyecek misiniz? 139. Yunus da gönderilen elçilerdendi. 140. Hani o, dolu bir gemiye kaçmıştı. 141. Sonra kura çekti de kaybedenlerden oldu. 142. Derken kendisini balık yutmuştu. O kendi kendini kınayıp duruyordu. 143. Eğer tespih edenlerden olmasaydı, 144. İnsanların diriltilecekleri güne kadar onun karnında kalacaktı. 145. Bir süre sonra onu, çıplak araziye attık. Hastalanmıştı. 146. Üzerine kabak cinsinden bir ağaç bitirdik. 147. Onu yüzbin kişiye yahut daha fazla olanlara elçi olarak gönderdik. 148. Onlar inandılar. Biz de onları bir vakte kadar nimetlendirdik. 149. Şimdi sor şunlara: “Kızlar Rabbinin de oğlanlar onların mı?” 150. Yoksa biz melekleri, bunların tanıklık ettikleri bir sırada, dişiler olarak mı yarattık? 151. Dikkat edin, onlar, iftiralarının bir eseri olarak mutlak şöyle diyecekler: 152. “Allah doğurdu.” Vallahi onlar yalancıdırlar. 153. Allah, kızları oğlanlara tercih mi etmiş? 154. Ne oluyor size, o nasıl hüküm veriyorsunuz? 155. Hala düşünüp ibret almıyor musunuz? 156. Yoksa apaçık bir kanıtınız mı var. 157. Eğer doğru sözlülerseniz, hadi getirin kitabınızı! 158. Allah’la cinler arasında bir nesep oluşturdular. Yemin olsun, cinler de bilmiştir kendilerinin Allah huzuruna mutlaka getirileceklerini / cinler de bilmiştir, bunların Allah’ın huzuruna mutlaka çıkarılacaklarını. 159. Allah arınmıştır bunların nitelemelerinden. 160. Allah’ın ihlaslı seçkin kulları, bunların yaptıklarından uzaktır. 161. Siz ve kulluk ettiğiniz şeyler, 162. O’na karşı kimseyi fitneye düşüremezsiniz. 163. Cehenneme salınacak olan müstesna. 164. Bizim, istisnasız herbirimizin bilinen bir makamı vardır. 165. O saf saf dizilenler elbette biziz. 166. O durmadan tespih edenler elbette biziz. 167. O inkarcılar şunu da söylüyorlardı: 168. “Eğer katımızda öncekilere verilenlerden bir mesaj olsaydı, 169. Elbette biz de Allah’ın ihlaslı, seçkin kullarından olurduk.” 170. Fakat sonradan o mesajı inkar ettiler. Yakında bilecekler. 171. Yemin olsun, elçi olarak gönderilen kullarımız hakkında şu sözümüz hükümleşmişti: 172. Onlar, yardım görenlerin ta kendileri olacaklar. 173. Ordularımız, galip gelenlerin ta kendileri olacaklar. 174. Bir vakte kadar onlardan yüz çevir. 175. Gözün üstlerinde olsun; yakında görecekler. 176. Azabımız gelsin diye acele mi ediyorlar? 177. Azap, yurtlarına indiğinde, uyarılanların sabahı ne kötü olacaktır! 178. Yüz çevir onlardan belli bir vakte kadar. 179. Ve gör neler olacak. Onlar da görecekler. 180. Senin Rabbinin, o ululuk ve kudretin Rabbinin şanı yücedir onların verdiği sıfatlardan… 181. Selam olsun tüm hak elçilerine… 182. Hamd olsun alemlerin Rabbi Allah’a. |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder